Katika mji wa Bukoba kulikuwa na mwanamke aliyeitwa Aisha aliyeishi maisha ambayo kwa nje yalionekana kamili—alikuwa na kazi nzuri, ndoa yenye upendo, na marafiki waliomjali. Lakini ndani ya nafsi yake kulikuwa na mzigo mzito alioubeba kimya kimya kwa miaka kadhaa: changamoto ya kutofurahia tendo la ndoa.
Kwa muda mrefu, Aisha aliona kama mwili wake hauendani na hisia zake. Kila alipokuwa na mume wake, hakuhisi furaha wala utulivu alioutarajia. Si kwamba hakumpenda mumewe—alikuwa mume mwema—bali kulikuwa na tatizo ambalo hakulielewa. Alianza kuamini kuna kitu kinakosekana, lakini hakujua ni nini. Mara nyingi alijilazimisha kutabasamu ili tu kumfanya mumewe aamini kuwa kila kitu kiko sawa.
Kwa miaka miwili mfululizo, hali hiyo ilimletea wasiwasi mkubwa. Uhusiano wake ulianza kulega kwa sababu hakutaka kumuumiza mumewe kwa kumwambia ukweli. Alilia kimya kimya mara nyingi usiku, akijiuliza kama kuna kitu kibaya kwake au kama labda alizaliwa tofauti. Kadiri siku zilivyozidi kusonga, ndivyo hali yake ilivyozidi kumchosha kiakili na kihisia. Soma zaidi hapa
