Nilikuwa nimechoka, nimevunjika moyo, na nimebeba jukumu zito la kulea watoto peke yangu. Mwanaume niliyempenda, baba wa watoto wangu, aliniacha bila hata kuaga vizuri. Alipata mwanamke mwingine na kuamua kusahau kabisa kwamba kuna watoto waliokuwa wanamtegemea. Nilijaribu kila njia kumpata, kumkumbusha wajibu wake, lakini hakuwahi kujibu simu zangu, wala hata kuulizia watoto.
Miaka miwili ilipita nikiwa mama wa pekee. Niliuza nguo, nikafanya vibarua, nikahangaika kuhakikisha watoto wangu hawakosi chakula wala ada. Kila mara waliponiuliza, “Mama, baba yuko wapi?” moyo wangu ulivunjika vipande vipande. Nilihisi kama dunia imenigeuka.
Watu walinicheka, wakisema labda nilimlaani mwenyewe kwa kumtenda zamani, wengine wakasema ni kawaida kwa wanaume kuondoka. Lakini ndani yangu nilijua haikuwa haki kuona watoto wangu wanateseka wakati baba yao aliendelea na maisha mazuri bila hata kujali.
Nilifikiria kwenda polisi au kortini, lakini niliambiwa kesi kama hizo huchukua muda mrefu na hata zikimalizika, bado baadhi ya wanaume hukwepa majukumu.
Nilihitaji suluhisho ambalo lingemfanya atambue kosa lake, arejee kwa akili timamu na afanye alichopaswa kufanya tangu mwanzo kuwajibika kwa watoto wake. Nilimwambia rafiki yangu wa karibu jinsi hali ilivyo, na akanishauri kitu ambacho kilibadilisha maisha yangu kabisa. Soma zaidi hapa
