Kwa muda mrefu tuliishi kama watu wawili ndani ya nyumba moja. Hakukuwa na ugomvi mkubwa, ila pia hakukuwa na amani. Kila mmoja wetu alibeba kimya chake, hasira zisizosemwa, na maumivu ya zamani.
Tulizungumza kuhusu watoto, bili, na ratiba, si kuhusu hisia. Ndoa ikawa jukumu badala ya mahali pa kupumzika. Nilijaribu kujifanya niko sawa, nikijipa moyo kuwa mambo yatabadilika yenyewe.
Badala yake, umbali uliongezeka. Kila neno lilionekana kama lawama. Kila ukimya ulikuwa mzito. Nilianza kujiuliza kama tulipotezana kabisa au kama bado kulikuwa na kitu cha kuokoa. Soma zaidi hapa
